Nieuws
januari 2010
(klik op de foto's voor
vergroting)
Deze maand zijn er weer 5 kinderen
bijgekomen. Zie ook de lijst van de kids, daar zijn ook de foto’s van ze bij
afgedrukt. Wij hebben nu 130 kinderen.
Carmen is hier 2 weken op vakantie geweest
en heeft mij meegeholpen, met de kleding uitdelen.
Deze
kleding krijg ik van de jongens van Angela de Greef (ik had haar de namen van
de kids gevraagd, maar ben het briefje kwijt geraakt) Deze kleding heeft de maat
voor level 3 = 7 a 8 jaar. Met de lichte kleurtjes van de T shirts hebben we de
meisjes aangekleed en met de stoere kleding de jongens. Dus genoeg voor de hele
klas. Ik heb de foto’s meteen doorgestuurd en ze waren er heel blij mee, om dan
een zwart joch in jouw lievelingskleding te zien.
Carmen had een dik leerzaam lesboek van een
vriendin gekregen,waar de leraar heel blij mee was. Ik bood aan om er regelmatig
kopieën van te maken,maar de week erna had hij alle schoolborden al vol getekend
en geschreven vanuit het boek en kon het boek niet meer missen.
De klassen zijn
nu ook op niveau ingedeeld. Het kan dus zijn dat een nieuwkomer van 6 jaar, in
level 1 komt en een kind van 6 al van school afgaat. Hierdoor zijn de kinderen ook
meer verdeeld over de lokalen.
Wil en Pauline zijn ook weer hier geweest.
Pauline had weer flink haar best gedaan om sponsors voor de kinderen te zoeken
en heeft zelf ook weer een flinke duit in het zakje gedaan. Dit geld wordt de 2e
maandag in maart besteed aan een feestje in de school.
Naam van het feestje ben
ik vergeten en ik kan er ook niet bij zijn, omdat ik dan in Wijchen ben.
Wil,
Frederique en Lianne waren er voor de ballen en lolly’s om de kinderen blij te
maken.
De weg naar het schooltje is nog steeds een
crime voor mij om de goede afslag te vinden en heb dus bewijzering op de bomen
aangebracht en wat schetst mijn verbazing, de dag erop had ik al bezoek van
Belgen.
De school moet nu nog aan de buitenkant
gestukadoord worden en dan geverfd worden, om het vocht buiten te houden. Ik heb
de offerte nu binnen, maar moet nog het nodige met Abraham afhandelen (zie
nieuws februari) Het is onvoorstelbaar hoeveel problemen ik al met hem gehad heb en
alleen door jaloezie. Hij krijgt van mij geen huis en ook laat ik hem niet
emigreren op mijn verantwoordelijkheid naar Nederland. Als ik hem daar dan mee
confronteer, ben ik oud en vergeetachtig of ik lieg. Gelukkig heb ik al die
mailtjes bewaard, waar ik hem dan mee om de oren kan slaan, maar dan is hij
opeens zielig en zegt dat er in een voodoo in zijn hoofd zit
(jammer dat je de
gesprekken niet op hebt kunnen nemen) hoe hij manipuleert.
Verder is alles goed hier.
Ik ga mijn boodschapjes doen op de lokale
markt en heb zelfs een achterbout van een rammetje gekocht en dat heeft Faxcy
toen bij mij thuis gekookt. Het was echt over heerlijk en de jongens van de
security konden ook mee smullen.
Op zaterdag en zondag ga ik altijd buiten
de deur eten, maar als ik dan geen gasten heb is het minder leuk. Je wordt
constant lastig gevallen, dat ze een Nederlandse of Europese vrouw willen
trouwen en als ik zeg dat ik bezet ben, vragen ze of je er een voor hun wil
sturen (alsof wij ze in een vakje in de supermarkt hebben liggen…..) Ze vertrouwen
een Gambiaanse vrouw niet (vind je dat gek.. je wordt besneden, mag na
het trouwen voor opoe zorgen en je vent mag je met 3 andere vrouwen delen. Er is
totaal geen respect voor een vrouw en je hebt niets te vertellen. Dus als je
vrouw dan een rijke man tegenkomt, laat ze jouw in de steek….. ) en ik
leg dan ook uit waarom een Europese vrouw daar niet intrapt of je moet gek of
blind zijn.
Maar ook dat
vinden ze niet erg. Oud, lelijk en dik mag ook.
Ziekenhuis.
Ook daar ben ik geweest. Achteraf bleek ik
een allergie te hebben voor insecten beten, maar op dat moment kon ik alleen via
internet opzoeken, wat het kon zijn en kwam ik op schurft uit. Oftewel platjes.
Het komt het meest voor door seksueel contact, maar kan ook overgedragen worden
door beddengoed en handdoeken die niet in een droogtrommel zijn geweest of zoals
voor hier 2 dagen in de zon moeten hangen. Ik had in die week dat Wim hier was
een keer vochtige handdoeken aan het zwembad gehad en was op mijn rug gestoken.
De volgende dag zat mijn hele rug onder. Ik was blij dat ze mij lek gestoken
hadden en niet Wim, omdat hij de malaria tabletten vergeten had. Een week later
verspreidde het naar mijn onderlichaam maar was toen al weer op weg naar Gambia.
Ik werd gek van de jeuk en ben 's maandags naar het hospital gegaan. Dus ik
vertel, dat ik denk dat ik platjes heb. Oke.. de bloeddruk wordt opgenomen,
bloed wordt geprikt en ik moest mij achter het gordijn uitkleden, dus ik doe
mijn onderbroek uit en ga op die brancard liggen. Komt de dokter om de hoek en
gooit een groen laken over mij heen, blijkt dat een vrouw aan een man nooit haar
heiligdom mag laten zien. Er werd dus ook nergens meer naar gekeken en er werd
een lotion voorgeschreven. Ik lag werkelijk in een deuk. Dus ik zei, ik heb het
toch niet achter mijn oor en hoe doen jullie dat dan als er een kind geboren
wordt. Dan mocht de onderbroek wel uit en was er een vroedvrouw of opoe die je
hielp.
En dan kom je thuis en kun je aan de slag,
alle kleding wassen en ook de thuishaven even melden, dat ze de lakens op de
kook moeten wassen en in de droogtrommel drogen. Je kunt dan wel alles
uitleggen, maar het is moeilijk te geloven en je weet hoe je dan ingevuld wordt.
Dit overkwam mij een 2e keer. Ik
was op school en er vloog en beestje in mijn topje, wilde het pakken, maar zakte
in de BH. Stond voor de klas, dus kon niet alles even eruit gooien. Dus naar
buiten voor verwijdering. Thuis aangekomen had ik al 10 grote bulten. 2 dagen
later zaten er wel 50 en dat ging zich steeds meer uitbreiden. Gelukkig ging ik
die week naar huis en kon zo maandag terecht bij huisarts en dermatoloog. Ik
heb nu een zalfje, wat ik binnen 5 min. moet gebruiken als ik geprikt ben. Helpt
goed en ook de muggen zijn nu een stuk minder.
hier zat
dat beest in mijn BH
Er staat s‘avonds een koude zeewind, maar
ik loop dan als “Jule de korte” over de straat als ik naar huis moet, omdat
mijn ogen dan zo verschrikkelijk tranen zie ik dus geen fuck. Als ik dan mijn
hand op de schouder van iemand kan leggen, zijn dat voor mij de ogen die mij bij
de deur afzetten. Mijn eigen ogen kan ik dan afdekken en dan opletten voor waar
ik mijn voeten neer zet, want de straten zijn hier allemaal hobbelig en
ongelijk.
Ziekenhuis 2.
Gelukkig niet voor mij zelf, maar om de
manager van hier daar naar toe te brengen. Hij was met zijn blote voet door een
ruit getrapt . Hij had de grote teen er bijna afhangen en moest dus gehecht
worden. Komt dat rund bloedend en wel dat bij mijn deur 3 hoog zelf vragen of ik
dat even wilde doen (terwijl de taxi’s naast de deur staan) maar dat kost geld.
Dus ik de nodige spullen gepakt, was hij al naar beneden gelopen. Kon ik dus
tussen 2 bloedsporen naar beneden glibberen. Voet ingepakt met theedoeken en
plastik en naar de kliniek (mij inmiddels bekend) ..
Nee, hij moest naar een local hospital, was
goedkoper en dat was het ook. Hij moest voor 5 spuitjes, 10 hechtingen, 2
pleisters, 10 antibiotica tabletten en 6 paracetamol 50 dallasie betalen = €
1,50
Verband was er niet en met zo’n lange
slungel op mijn slechte rug zag ik ook niet zitten. Dus auto voor de poort,
plastik zakje uit de auto, 10 tissues erin en een schoentje voor hem gemaakt.
Oke,, dit was dan weer een tip voor de 1e hulp bij gebrek aan verband
1e hulp ???? was het kantoortje,
waar je je moet melden. Er werd een vuilnisbak onder zijn voet gezet, zodat hij
eerst nog verder uit kon bloeden. Deze bak werd tussendoor ook door iedereen
gebruikt, vervolgens kwam er zo’n kar binnen, die ze in de hotelkeukens
gebruiken en kreeg hij 5 spuiten in de voet en daar was hij heel erg bang voor…
Ik heb nog nooit zo'n grote kerel horen schreeuwen. Ik piste bijna in mijn broek
van het lachen. Toen werden de handschoentjes pas aangedaan en werd er gehecht .
De pleeg op een stoeltje en verder alles op die open vuilnisbak.
Erg jammer dat ik geen foto toestel
bij me had.
Dit was het ziekenhuis, dat ik ooit eerder
met Franca en Monica bezocht had, waar we toen in de apotheek verderop, leeg
gekocht hebben voor vette watten, voor dat kindje wat voor 40 % verbrand was.
Wij hadden toen ook in de kraamkamer gekeken
(was niemand) maar die geur van
geronnen bloed, word ik nog misselijk van als je eraan denkt. Er is geen geld
om het goed schoon te maken.
Dus Moon, jouw tassen met spullen uit het
CWZ ziekenhuis, kwamen hier op de goede plaats. PS de uniformen waren nu wel
schoon.
Dit was het dan weer en tot de
volgende keer en allemaal weer bedankt voor jullie bijdrage.
Ik hoop dat ik de volgende keer niets
te vertellen heb (maar zit nog steeds op een excuus van Abraham te wachten)
Mama Gambia
<--Terug naar
nieuws-->
|