Nieuws januari 2010

(klik op de foto's voor vergroting)

 

 

Deze maand zijn er weer 5 kinderen bijgekomen. Zie ook de lijst van de kids, daar zijn ook de foto’s van ze bij afgedrukt. Wij hebben nu 130 kinderen.

Carmen is hier 2 weken op vakantie geweest en heeft mij meegeholpen, met de kleding uitdelen. Deze kleding krijg ik van de jongens van Angela de Greef (ik had haar de namen van de kids gevraagd, maar ben het briefje kwijt geraakt) Deze kleding heeft de maat voor level 3 = 7 a 8 jaar. Met de lichte kleurtjes van de T shirts hebben we de meisjes aangekleed en met de stoere kleding de jongens. Dus genoeg voor de hele klas. Ik heb de foto’s meteen doorgestuurd en ze waren er heel blij mee, om dan een zwart joch in jouw lievelingskleding te zien.

 

 

 

 

Carmen had een dik leerzaam lesboek van een vriendin gekregen,waar de leraar heel blij mee was. Ik bood aan om er regelmatig kopieën van te maken,maar de week erna had hij alle schoolborden al vol getekend en geschreven vanuit het boek en kon het boek niet meer missen. De klassen zijn nu ook op niveau ingedeeld. Het kan dus zijn dat een nieuwkomer van 6 jaar, in level 1 komt en een kind van 6 al van school afgaat. Hierdoor zijn de kinderen ook meer verdeeld over de lokalen.

 

Wil en Pauline zijn ook weer hier geweest. Pauline had weer flink haar best gedaan om sponsors voor de kinderen te zoeken en heeft zelf ook weer een flinke duit in het zakje gedaan. Dit geld wordt de 2e maandag in maart besteed aan een feestje in de school. Naam van het feestje ben ik vergeten en ik kan er ook niet bij zijn, omdat ik dan in Wijchen ben. Wil, Frederique en Lianne waren er voor de ballen en lolly’s om de kinderen blij te maken.

 

 

 

 

De weg naar het schooltje is nog steeds een crime voor mij om de goede afslag te vinden en heb dus bewijzering op de bomen aangebracht en wat schetst mijn verbazing, de dag erop had ik al bezoek van Belgen.

De school moet nu nog aan de buitenkant gestukadoord worden en dan geverfd worden, om het vocht buiten te houden. Ik heb de offerte nu binnen, maar moet nog het nodige met Abraham afhandelen (zie nieuws februari) Het is onvoorstelbaar hoeveel problemen ik al met hem gehad heb en alleen door jaloezie. Hij krijgt van mij geen huis en ook laat ik hem niet emigreren op mijn verantwoordelijkheid naar Nederland. Als ik hem daar dan mee confronteer, ben ik oud en vergeetachtig of ik lieg. Gelukkig heb ik al die mailtjes bewaard, waar ik hem dan mee om de oren kan slaan, maar dan is hij opeens zielig en zegt dat er in een voodoo in zijn hoofd zit

(jammer dat je de gesprekken niet op hebt kunnen nemen) hoe hij manipuleert.

 

Verder is alles goed hier.

 

Ik ga mijn boodschapjes doen op de lokale markt en heb zelfs een achterbout van een rammetje gekocht en dat heeft Faxcy toen bij mij thuis gekookt. Het was echt over heerlijk en de jongens van de security konden ook mee smullen.

Op zaterdag en zondag ga ik altijd buiten de deur eten, maar als ik dan geen gasten heb is het minder leuk. Je wordt constant lastig gevallen, dat ze een Nederlandse of Europese vrouw willen trouwen en als ik zeg dat ik bezet ben, vragen ze of je er een voor hun wil sturen (alsof wij ze in een vakje in de supermarkt hebben liggen…..) Ze vertrouwen een Gambiaanse vrouw niet (vind je dat gek.. je wordt besneden, mag na het trouwen voor opoe zorgen en je vent mag je met 3 andere vrouwen delen. Er is totaal geen respect voor een vrouw en je hebt niets te vertellen. Dus als je vrouw dan een rijke man tegenkomt, laat ze jouw in de steek….. ) en ik leg dan ook uit waarom een Europese vrouw daar niet intrapt of je moet gek of blind zijn.

 Maar ook dat vinden ze niet erg. Oud, lelijk en dik mag ook.

 

Ziekenhuis.

 

Ook daar ben ik geweest. Achteraf bleek ik een allergie te hebben voor insecten beten, maar op dat moment kon ik alleen via internet opzoeken, wat het kon zijn en kwam ik op schurft uit. Oftewel platjes. Het komt het meest voor door seksueel contact, maar kan ook overgedragen worden door beddengoed en handdoeken die niet in een droogtrommel zijn geweest of zoals voor hier 2 dagen in de zon moeten hangen. Ik had in die week dat Wim hier was een keer vochtige handdoeken aan het zwembad gehad  en was op mijn rug gestoken. De volgende dag zat mijn hele rug onder. Ik was blij dat ze mij lek gestoken hadden en niet Wim, omdat hij de malaria tabletten vergeten had. Een week later verspreidde het naar mijn onderlichaam maar was toen al weer op weg naar Gambia. Ik werd gek van de jeuk en ben 's maandags naar het hospital gegaan. Dus ik vertel, dat ik denk dat ik platjes heb. Oke.. de bloeddruk wordt opgenomen, bloed wordt geprikt en ik moest mij achter het gordijn uitkleden, dus ik doe mijn onderbroek uit en ga op die brancard liggen. Komt de dokter om de hoek en gooit een groen laken over mij heen, blijkt dat een vrouw aan een man nooit haar heiligdom mag laten zien. Er werd dus ook nergens meer naar gekeken en er werd een lotion voorgeschreven. Ik lag werkelijk in een deuk. Dus ik zei, ik heb het toch niet achter mijn oor en hoe doen jullie dat dan als er een kind geboren wordt. Dan mocht de onderbroek wel uit en was er een vroedvrouw of opoe die je hielp.

En dan kom je thuis en kun je aan de slag, alle kleding wassen en ook de thuishaven even melden, dat ze de lakens op de kook moeten wassen en in de droogtrommel drogen. Je kunt dan wel alles uitleggen, maar het is moeilijk te geloven en je weet hoe je dan ingevuld wordt.

Dit overkwam mij een 2e keer. Ik was op school en er vloog en beestje in mijn topje, wilde het pakken, maar zakte in de BH. Stond voor de klas, dus kon niet alles even eruit gooien. Dus naar buiten voor verwijdering. Thuis aangekomen had ik al 10 grote bulten. 2 dagen later zaten er wel 50 en dat ging zich steeds meer uitbreiden. Gelukkig ging ik die week naar huis en kon zo maandag terecht bij huisarts en dermatoloog.  Ik heb nu een zalfje, wat ik binnen 5 min. moet gebruiken als ik geprikt ben. Helpt goed en ook de muggen zijn nu een stuk minder.

                                                                    hier zat dat beest in mijn BH

 

Er staat  s‘avonds een koude zeewind, maar ik loop dan als “Jule de korte” over de straat als ik naar huis moet, omdat mijn ogen dan zo verschrikkelijk tranen zie ik dus geen fuck. Als ik dan mijn hand op de schouder van iemand kan leggen, zijn dat voor mij de ogen die mij bij de deur afzetten. Mijn eigen ogen kan ik dan afdekken en dan opletten voor waar ik mijn voeten neer zet, want de straten zijn hier allemaal hobbelig en ongelijk.

 

Ziekenhuis 2.

 

Gelukkig niet voor mij zelf, maar om de manager van hier daar naar toe te brengen. Hij was met zijn blote voet door een ruit getrapt . Hij had de grote teen er bijna afhangen en moest dus gehecht worden. Komt dat rund bloedend en wel dat bij mijn deur 3 hoog zelf vragen of ik dat even wilde doen (terwijl de taxi’s naast de deur staan) maar dat kost geld. Dus ik de nodige spullen gepakt, was hij al naar beneden gelopen. Kon ik dus tussen 2 bloedsporen naar beneden glibberen. Voet ingepakt met theedoeken en plastik en naar de kliniek (mij inmiddels bekend) ..

Nee, hij moest naar een local hospital, was goedkoper en dat was het ook. Hij moest voor 5 spuitjes, 10 hechtingen, 2 pleisters, 10 antibiotica tabletten en 6 paracetamol 50 dallasie betalen = € 1,50

Verband was er niet en met zo’n lange slungel op mijn slechte rug zag ik ook niet zitten. Dus auto voor de poort, plastik zakje uit de auto, 10 tissues erin en een schoentje voor hem gemaakt. Oke,, dit was dan weer een tip voor de 1e hulp bij gebrek aan verband

1e hulp ???? was het kantoortje, waar je je moet melden. Er werd een vuilnisbak onder zijn voet gezet, zodat hij eerst nog verder uit kon bloeden. Deze bak werd tussendoor ook door iedereen gebruikt, vervolgens kwam er zo’n kar binnen, die ze in de hotelkeukens gebruiken en kreeg hij 5 spuiten in de voet en daar was hij heel erg bang voor… Ik heb nog nooit zo'n grote kerel horen schreeuwen. Ik piste bijna in mijn broek van het lachen. Toen werden de handschoentjes pas aangedaan en werd er gehecht . De pleeg op een stoeltje en verder alles op die open vuilnisbak.

 

Erg  jammer dat ik geen foto toestel bij me had.

 

Dit was het ziekenhuis, dat ik ooit eerder met Franca en Monica bezocht had, waar we toen in de apotheek verderop, leeg gekocht hebben voor vette watten, voor dat kindje wat voor 40 % verbrand was. Wij hadden toen ook in de kraamkamer gekeken

(was niemand) maar die geur van geronnen bloed, word ik nog misselijk van als je eraan denkt. Er is geen geld om het goed schoon te maken.

Dus Moon,  jouw tassen met spullen uit het CWZ ziekenhuis, kwamen hier op de goede plaats. PS de uniformen waren nu wel schoon.

 

 

Dit was het dan weer en tot de volgende keer en allemaal weer bedankt voor jullie bijdrage.

Ik hoop dat ik de volgende keer niets te vertellen heb (maar zit nog steeds op een excuus van Abraham te wachten)

Mama Gambia

 

 

      

<--Terug naar nieuws-->